Rzepy pasmanteryjne skutecznie połączą każdy materiał

Podczas naszego życia korzystamy z różnego rodzaju sklepów. Największą popularnością cieszą się najprawdopodobniej sklepu spożywcze. Wyróżniamy wśród nich małe osiedlowe sklepiki, czynne całą dobę sklepy monopolowe czy duże markety, w których kupimy praktycznie każdy artykuł. Nie tylko jest w nich dostępna żywność, ale także artykuły dekoracyjne, papiernicze, sprzęt AGD i RTV, a nawet fachowe artykuły do samochodów czy motocykli.

Rzep pasmanteryjny uwielbiany przez sportowców i dzieci

rzepy pasmanteryjneOprócz sklepów z artykułami spożywczymi robimy też często zakupy w sklepach specjalistycznych. Do najbardziej popularnych z nich należą sklepy z materiałami budowlanymi, salony meblowe czy sklepy z elektroniką użytkową. Niegdyś bardzo popularne było korzystanie ze sklepów pasmanteryjnych. Obecnie rzadko się je widuje. Na tyle, że niektórym ich nazwa może się z tego powodu wydać enigmatyczna. Wywodzi się ona od pasmanterii, czyli wszelkich artykułów związanych z szyciem. Do tego grona można zaliczyć igły, nitki, włóczki, guziki czy zamki. Bardzo popularne są też bez wątpienia rzepy pasmanteryjne. Używa się ich często zamiast zamków błyskawicznych lub guzików. Tego typu rzepy znajdziemy w niektórych modelach kurtek, plecaków czy toreb. Rzepy mają mniej dekoracyjny i oficjalny charakter, dlatego są często wykorzystywane w przypadku odzieży sportowej. Rzepy mogą również zastępować sznurowadła. Najczęściej używa się w obuwiu sportowym i przeznaczonym dla dzieci. Działanie rzepów jest bardzo proste. Jedna strona materiału pokryta jest małymi haczykami, które zaczepiają się o powierzchnię tej drugiej. W ten sposób obie warstwy ulegają połączeniu. Rzep pasmanteryjny ma duże zastosowanie w przypadku odzieży dla dzieci. Korzystanie z nich jest bowiem znacznie prostsze niż w przypadku wiązanie sznurówek, zapinania guzików czy zamka błyskawicznego.

Co ciekawe rzep pasmanteryjny to jedynie potoczna nazwa technologii, która oficjalnie nazywa się Velcro. Pomysł ten opatentował Georges de Mestral w 1951 roku. Podobno inspiracją dla mężczyzny był spacer z psem, podczas którego do sierści czworonoga przyczepiły się kwiaty łopianu nazywane potocznie również rzepami. De Mestral zauważył, że bardzo trudno jest je odczepić. Wynalazca pomyślał więc, że taka metoda będzie trwale łączyła dwie krawędzie materiału.